XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Basoak botatzeko enkante publikoak nahiz pribatuak hartzen zituztenek, normalean zerrategiei materialetarako saltzeko erabili ohi zituzten zuhaitz-enborrak, eta adarrak, berriz, egur-ikatza egiteko.
Herriko gazte-talde bat kontratatu ohi zuten, baserrietan soberan zegoen eskulana, eta hauek sei hilabete igarotzen zituzten mendian hango lanak egiten; herrira, igandetan bakarrik jaisten ziren erlijioaren agindua betetzera.
Baso batean bota zitezkeen zuhaitzak markatu ondoren hauek ebakitzeari eta, leku berean, egurra prestatzeari ekiten zitzaion.
Lehenbizi, enborrak
Gero, zuretarako erabiliko ziren enborrik onenak bereizi ostean, gainerako enborrak eta adarrak mozten ziren, 1,30 eta 1,50 metro arteko luzeran;
Bota beharreko basoaren arabera,
Batzuetan aurreko botaldietan egindako txondar-zuloak ere izan ohi ziren, eta haiek erabiltzen zituzten txondar-zulo berririk egin gabe.
Txondar-zulorik ez bazegoen, hurbilen zeuden txondar-zuloetara joan behar izaten zen, zoruko ikatz txikiak,
Iduri-geruza hau jarri ezean, txondarra egostean lurra berotu eta zoruko harriak eztanda egiten zuten, txondarrean egosketa uniformea galarazten zuten haize-zuloak sortzen zirelarik.
Batzuek
Enbor lodiak, bat edo bi hartu eta bizkarrean garraitzen zituzten, eta adarrak garraiatzeko, berriz,
Normala izaten zen, bestalde, aizkoraz zuhaitzak bota eta ebakitzean, edo egurra
Hemendik aurrera ikazkin espezializatua,